Elke dag loopt hij zijn rondje door de buurt. Hij is een tachtiger, nog goed ter been, maar wel alleen. Zijn vrouw was 5 jaar geleden gestorven en sindsdien voelt het grote huis waarin hij woont in het Lyceumkwartier zo stil en zonder ziel.
tekst: Anke de Jong; foto: Pixabay
Ik zie hen staan langs de kant van de Slotlaan, tussen alle ouders met opgewonden kinderen die afgekomen zijn op de intocht van Sinterklaas.
tekst: Anke de Jong, foto’s: Pixabay
Ontroerende verhalen, verdrietige verhalen, verhalen van eenzaamheid of hoop en verhalen van mooie vriendschappen of liefdes. Door een verhaal te vertellen wordt je mens voor een ander.
tekst: Anke de Jong; foto’s: Pixabay
Deze zomer hadden we besloten om niet naar het buitenland op vakantie te gaan, maar in eigen land te gaan kamperen. En de laatste week zelfs op fietsafstand van huis.
tekst en foto’s: Anke de Jong
Elke dag zie ik haar schuifelen. Voorovergebogen, leunend op haar rollator zet ze doelbewust haar voeten één voor één vooruit. Oud is ze niet, ze is pas 67.
tekst: Anke de Jong, foto:Pixabay
Het leek de afgelopen week wel alsof er een wervelwind door het land ging. De aanslag in Utrecht, met kort daarvoor de aanslag in Nieuw Zeeland. Maar ook de verkiezingen deden veel stof opwaaien.
tekst: Anke de Jong; foto’s: Pixabay
Eén van de mensen die ik elke dag tegenkom op mijn wandeling is een oudere man achter een rollator. Hij moet al ergens ver in de tachtig zijn maar weer of geen weer, hij loopt elke dag.
tekst en foto’s: Anke de Jong
Soms denk ik wel eens dat ik uit de prehistorie stam. Ouderwets, traditioneel, een zeurpiet. Ik maak me namelijk druk over van alles en nog wat en ik heb soms sterk het gevoel alsof ik daar de enige in ben.
tekst en foto’s: Anke de Jong
Het oude jaar
Een jaar om
Te vieren
gedicht: Anke de Jong
Gemak dient de mens, ja ik maak me er ook schuldig aan. Want iets niet kopen omdat er (teveel) plastic omheen zit doe ik ook niet, zo radicaal ben ik nou ook weer niet.
tekst en foto: Anke de Jong
Aangezien ik wel van een potje koken hou, zal ik mijn recept voor de Maaltijd van Zeist geheel in stijl presenteren. Het is een recept voor een flinke hoeveelheid, zo kan iedereen die dat wil mee eten.
tekst en foto: Anke de Jong
Zou een hond ook piekeren? Dat was een vraag die bij me op kwam toen ik keek naar de hond die voor mijn voeten lag te snurken.
tekst: Anke de Jong, foto: Pixabay
Nog niet zo lang geleden zag ik dat er rondom de school ineens een bord hangt waarop je snelheid geprojecteerd staat. 15 km per uur! Ik heb het eens uitgeprobeerd voor de lol.
tekst en foto's: Anke de Jong
Jong, oud, ziek, gehandicapt, met of zonder beperking, iedereen moet mee kunnen doen in Zeist. Een haalbaar streven? Nou, daar twijfel ik nog aan.
tekst: Anke de Jong, foto: Mel Boas
Terwijl ik dit schrijf geniet ik van het zonnetje in onze voortuin. Ons straatje is de afgelopen jaren behoorlijk verjongd en al dat jonge grut kwettert er lustig op los.
tekst en foto: Anke de Jong
Onlangs kregen we bericht dat er zes bomen in het begin van onze straat gekapt zouden worden. Die mededeling bezorgde mij direct buikpijn en mijn eerste reactie was ‘waarom deze kaalslag?’
tekst: Anke de Jong, foto: Ronald Camstra
De fietspaden in Zeist zijn op sommige routes zo abominabel slecht dat de lol van het fietsen je ter plekke wordt ontnomen. Al stuiterend rij ik bijvoorbeeld regelmatig over de fietspaden van de Weteringlaan.
tekst en foto’s: Anke de Jong
