28 april 2024
tekst en foto: Marcel Leenders

Bij het zien van alle dixies die bij ons op de Slotlaan aan de overkant van de straat stonden voor Koningsdag, realiseer ik mij, toen ik vanochtend mijn yoghurt met muesli naar binnen had gelepeld, mijn eerst bakje koffie had gedronken, en mijn darmen verlangden naar de stoelgang, hoeveel stront er dagelijks, wekelijks, maandelijks, jaarlijks, in feite al eeuwenlang in de Nederlandse bodem verdwijnt.

Tel daar dan nog eens alle stront bij op die onze huisdieren, kippen, varkens en koeien produceren, waarvan het grootse gedeelte over land wordt uitgereden door de Nederlandse boeren. Dan kan je niet anders constateren dan dat wij Nederlanders met z’n allen op een grote, dikke vlaai wonen.

Zo dik zelfs, dat de natuur er in rap tempo aan gaat, en wij door de Europese commissie op onze vingers worden getikt als het stoutste en vieste jongetje van de klas.

Mede daarom is er momenteel ook politiek stront aan de knikker en heeft de BBB onlangs een voorstel ingediend om alle mestoverschotten dan maar zolang in grote Big-Bags op te slaan. En eenmaal ingedroogd, Groningse zinkgaten, ontstaan als gevolg van de gaswinning (is dat trouwens ook niet gewoon eeuwenlang opgehoopt methaangas) op te vullen en onze dijken te verhogen.

Gisteren was het Koningsdag. Ik zou weleens willen weten hoe W.A. over dit alles denkt. Ook over de formatie die zich voortsleept als dikke stront. En dan vooral de mogelijke bordesfoto, waarbij hij moet glimlachen, terwijl de ‘dunne’ langs zijn benen loopt, alleen al bij de gedachte dat hij binnenkort waarschijnlijk naast Wilders op de foto moet. Een foto, waarbij ongetwijfeld de vergelijking zal worden gemaakt met de foto van trotse opa Bernard in nazi-uniform.

Ik vermoed dat, wanneer het eenmaal zover is en een bordesfoto met dit kabinet onvermijdelijk blijkt, W.A. zich, net voordat de foto wordt gemaakt, bij Wilders zal excuseren en dat hij hollend naar zijn gouden toiletzetel rent voor een koninklijke stoelgang.