De groene containers verdwenen tijdens de werkzaamheden in het centrum van Zeist. ‘Dit kan zo niet langer’, dacht Vrouwtje Jas, en ze belde de RMN.
tekst: Vrouwtje Jas, foto’s: Pixabay

Mehran kijkt haar aan. Hij heeft een doffe blik in zijn ogen en een verdrietige grijns op zijn gezicht. "Dit wàs in Nederland. Ik zat in Kamp Zeist".
tekst: Vrouwtje Jas, foto’s: Henjo Hekman / Hans Snel / Pixabay

Ze willen Vrouwtje Jas dood hebben! 'Ze', dat zijn onbekende mensen, met een ongehoorde boosheid. Dat dit nou net Vrouwtje Jas moet treffen. Ze doet altijd zo haar best om anderen te begrijpen.
tekst en afbeeldingen: Vrouwtje Jas; foto:Pixabay

Vanaf haar terras kijkt Vrouwtje Jas naar de man die over het droge gras van het Wilhelminapark sjokt. Het vale T-shirt bedekt zijn buik net niet helemaal. Dan roept hij iets. 
tekst: Vrouwtje Jas, foto’s: Pixabay

De zondagmiddag gaat langzaam over in de avond. Vrouwtje Jas zit op het terras in Den Dolder en vangt de laatste zon van de dag. Een dame loopt zoekend voorbij, fiets aan de hand. 
tekst: Vrouwtje Jas; foto's: Pixabay

Vrouwtje Jas en haar buurvrouw wandelen door de donkere avond. Ze lopen langs de Strontvijver, in het parkje aan de Thorbeckelaan. Op het bankje zit een jonge vrouw.
tekst: Vrouwtje Jas, foto’s: Pixabay

Vrouwtje Jas fietst met haar hond in het Park Hoogh Beek en Royen. Het is een prachtige zonnige ochtend; het jasje is thuis gebleven. Het is nog rustig in het bos.
tekst: Vrouwtje Jas; foto: Pixabay

Vrouwtje Jas is onrustig. Ze verlangt naar iets bijzonders. Naar iets wat ze nog nooit gezien of gedaan heeft. Naar avontuur! Het lukt haar niet om iets te verzinnen.
tekst en foto’s: Vrouwtje Jas

Opvallend is ze zeker, deze leeftijdloze vrouw. Haar korte haar springt weerbarstig onder haar pet uit. Het kakikleurige overhemd, gesloten gedragen over een lang T-shirt, zit vol vlekken. 
tekst: Vrouwtje Jas

Vrouwtje Jas heeft een soort ritueel gemaakt van het bezoek aan het Slottuintheater. Ze vertrekt extra laat van huis en komt altijd als de voorstelling al begonnen is. 
tekst en foto’s: Vrouwtje Jas

Als kleuter sprak het Laantje zonder Eind al enorm tot de verbeelding van Vrouwtje Jas. De familie Jas woonde daar vlakbij en op de zondagse wandeling liepen ze altijd een stukje van het Laantje. 
tekst en foto’s: Vrouwtje Jas