Gedicht van de maand: Ver van Zeist

1 juli 2018

tekst: Joyce Smid

Zeist, mijn wortels vastgezogen

in jouw zwarte humusgrond

ben ik geboren en getogen,

is waar ik mijn liefde vond

voor jouw bossen, pleinen, straten,

waar oude wijken statig staan.

Nooit zal ik jou echt verlaten.

Mijn hart zal harder kloppen gaan

wanneer ik, ver van Zeist,

mijn gedachten glijden laat

vele mijlen heb gereisd

en mijn hart naar Zeist uitgaat.

In luchten, zeeën, verre landen

zal altijd Zeist een beetje zijn.

Ik leg vreemdsoortige verbanden:

bij de Niagara Falls denk ik met pijn

heel even terug

aan de Walkart Park-fontein.

                                                           Joyce Smid

Uit: 16 x Ver van Zeist, Powezeist 1991