Skip to main content

To be or not to be

Sun, 09/29/2024 - 20:40
Een groep staat in een cirkel in het Zeister Centrum voor Zijnsoriëntatie in het Helicongebouw

"Toen ik onlangs de uitnodiging zag voor een zijnsoriëntatie-festival in Zeist dacht ik zonder enige twijfel “daar wil ik heen!”, niet wetende wat mij te wachten stond", schrijft Yovanka in haar column. Tijdens het festival viel ze van de ene verrassing in de andere.

29 september 2024
tekst en foto’s: Yovanka Wiedeman

Vele malen reed ik langs het mooie statige hoge pand op de Utrechtseweg, ter hoogte van het kruispunt bij de Montaubanstraat, met op de gevel een bordje: ‘Centrum Zijnsoriëntatie’

Wachtend bij het stoplicht dacht ik telkens nieuwsgierig: “Wat gebeurt daar? Wat wordt er toch bedoeld met zijnsoriëntatie?” 

Toen ik jaren later dat bordje niet meer aan de gevel zag hangen vergat ik mijn belangstelling. Totdat ik onlangs de uitnodiging zag voor een zijnsoriëntatie-festival in Zeist. “Daar wil ik heen!” dacht ik zonder enige twijfel, niet wetende wat mij te wachten stond.

 Op zondag 15 september was het zover.  ‘s Ochtends begon het niet helpende stemmetje al in mijn hoofd. Het stemmetje zei: “Wat als het zweverig is? Wat als er alleen maar mensen zijn die elkaar kennen en ik geen aansluiting vind? Wat als er ongemakkelijke workshops zijn en ik mij daarbij geen houding weet te geven?” en dat soort dingen.

Ik schudde de stem van me af. Zocht in de kast een outfit waarvan ik dacht dat ik niet uit de toon zou vallen. Een makkelijk zittende harembroek werd het voor het geval ik lang in een yogapositie zou moeten zitten. Je weet maar nooit. Thuis treuzelde ik nog even om te vertrekken, maar ging toch. Zoals gewoonlijk een tikkeltje te laat, wat mij telkens enige stress oplevert om ergens rustig en in balans binnen te komen.

Het festival werd gehouden in het Helicongebouw bij de Zeisterse Vrije School. Gelukkig was ik niet de enige die iets later was en daardoor kon ik onopvallend de grote zaal in sluipen. De aftrap was in volle gang en ik viel net binnen op het moment dat de dochter van de oprichter van het centrum voor zijnsoriëntatie (Chris Kersten) geëmotioneerd vertelde hoe trots zij was dat haar vaders levenswerk werd voortgezet na zijn onverwachte overlijden in 2022. Een aantal van zijn leerlingen gaan door met zijn werk in het Helicon gebouw.

Daarna werd er geluncht met verantwoord lekkers van de Ayuverdische cateraar Tea Lounge. Mensen nestelden zich in het gebouw en buiten in de mooie tuin bij de vijver met een bord heerlijk eten. Ik zocht een lekker plekje in de zon en binnen één minuut kwam er een dame bij mij zitten en raakten wij in gesprek. Zij is acupuncturist en haar praktijk (acupunctuurbijmarjolein) is ook in het Helicon gebouw gevestigd. We spraken over haar werk, het centrum, onze puberende kinderen en hun lamlendigheid door wisselende hormonen. Tot slot gaf ze mij tips hoe ik mijn festivaldag het beste kon vullen met sessies zodat ik zoveel mogelijk informatie kon ontvangen over zijnsoriëntatie.

In de hal hingen de lijsten met alle workshops en lezingen waar je je voor in kon schrijven. Tussen de muziekmeditatie, stem bevrijding  en dans sessies zocht ik naar de lezingen waarbij ik ‘veilig’ kon blijven zitten en alleen maar hoefde te luisteren. Ook was er een mogelijkheid om gemasseerd te worden. Na een drukke werkweek vond ik dat ik dat wel verdiend had en schreef mij in voor de holistische massage.

De eerste lezing droeg de titel: ‘Zijnsoriëntatie als weg van Zelfbevrijding, Zelfrealisatie en Zelfactualisatie’ door Georg Hubner.

In een uur loodste hij ons, in heldere taal, door een levensloopgrafiek waar er in de jongere jaren een gebeurtenis plaatsvindt die effect kan hebben op de verdere levensloop. De gebeurtenis, klein of groot, kan er jaren later nog voor zorgen dat men niet helpende gedachten heeft die ervoor zorgen dat men zijn of haar potentieel niet volledig benut. Tijdens de lezing ging ik met mijn gedachten naar mijn jongere jaren. Op de middelbare school zei mijn muziekleraar spottend: “Yovanka pak jij maar een instrument!” toen ik auditie deed als zangeres van de schoolband. Die woorden hebben mij een paar decennia lang achtervolgd waardoor ik een podium of microfoon zo veel mogelijk aan mij voorbij liet gaan. Voor de muziekleraar een moment waar hij hoogstwaarschijnlijk nooit meer aan denkt.

Voor mij een moment die levensbepalend is geweest. Bewustwording over die momenten in je leven is een eerste stap naar bevrijding.

De tweede lezing trok een grote groep mensen die meer wilden weten over ‘De innerlijke criticus’.

Fiene van Loock startte met een fijne meditatie. Tijdens de interactieve sessie maakte ik kennis met de buurman naast mij in de kring. Hij was naar het festival gekomen om op professioneel leiderschapsgebied beter uit de verf te komen door in verdieping te gaan over zichzelf. Tijdens het groepsgesprek kwam ik erachter dat ik niet de enige was daar met een stemmetje in het hoofd, ook wel de interne en externe criticus genoemd. Wat een verademing! Helaas moest ik er tijdens de sessie vroegtijdig tussen uit knijpen voor mijn afspraak met Marcel Mourik, de masseur.

Wachtend op mijn massage google-de ik snel wat ik zou kunnen verwachten en las over Marcel’s missie: “Mijn droom is dat ik je met mijn massage dichterbij jouw essentie kan brengen. Ontdaan van gedoe en angst. In alle vrijheid, vertrouwen en liefde. In contact van mens tot mens.”

Van hem kreeg ik een holistische ontspanningsmassage. Zijn warme handen hebben helende krachten. Waar ik de hele week met een knoop in mijn schouder rondliep, liep ik na de massage weer losjes rond. Aanrader! Marcel heeft een holistische massagepraktijk in Zeist. Hem ga ik onthouden voor de volgende knoop.

Soepeltjes liep ik de trap af en botste tegen een bekende aan. Een buurvrouw die ik vaak tegenkom als ik mijn hond uitlaat. Het is grappig om onverwacht iemand tegen te komen in een totaal andere setting. Zij was daar met een andere buurvrouw die ik nog niet eerder had ontmoet. Beiden geïnteresseerd in bewustzijnswerk en actief met zelfontplooiing. Fijn om te weten dat er in mijn gezellige volksbuurt gelijkgestemden wonen. Dat schept een band.

Bij de laatste workshop op mijn planning ‘Vitaliteit en het tonen van je ruwe diamant’ door Simonka de Jong, schrok ik toen we allemaal moesten blijven staan en opdrachten kregen in koppels. Dat zijn nu net van die oefeningen die ik erg ongemakkelijk vind. Dan poppen er weer van die niet helpende gedachten in mijn hoofd zoals: “Wat als niemand met mij wil”. Er was weinig tijd om me daar zorgen over te maken want binnen een aantal seconden stond er een dame voor me waar ik de oefening mee kon doen. Hetzelfde gold voor de oefening daarna. 

Daarbij moesten we aan elkaar ons onhebbelijk gedrag vertellen. Gedrag die je normaal gesproken niet aan een wildvreemde verteld. Toen ik hoorde dat de lief uitziende vrouw met mooie heldere blauwe ogen ook wel eens vurige woede aanvallen heeft was ik verbaasd. Als ik haar op straat zou passeren zou ik dat nooit hebben verwacht. Mijn eigen excuus dat het aan mijn Zuid-Amerikaanse passionele roots ligt, daar kan ik nu niet meer mee aankomen. De workshop eindigde met een half uur dansen op energievolle muziek. Waar ik meestal pas loskom met dansen na twee wijntjes in een donkere discotheek liet ik in de mooie lichte aulazaal, met enkel thee op, alle schroom en ook de tijger in mij los zoals Simonka aanmoedigde. Mijn stemmetje zei nog: ‘Genant!’, maar dat hoorde ik niet meer door de lekkere muziek. Toen mijn lievelingsnummer van de Highlight Tribe werd opgezet was ik niet meer te stoppen en zoefde ik al dansend als een wervelwind door de zaal heen. Onderweg mensen, die aan het begin van het festival nog als vreemden aanvoelden, in de ogen aankijkend en begroetend alsof we elkaar al jaren kenden.

Toen ik bij vertrek foldermateriaal meenam sprak ik een vrouw van een jaar of 65. Zij heeft ooit de jaar training gedaan en komt regelmatig nog naar bijeenkomsten voor wat opfrissing en om bekenden te ontmoeten. Ze ervaart het telkens als een warm bad. Ja, dat warme bad, dat voelde ik ook. Hoe fijn is het om ergens te kunnen zijn waar de maskers af gaan en waar men zichzelf in zijn of haar pure essentie kan tonen.

Een heerlijke middag was het! Met diepgang, rust en een spetterend einde. Aanrader voor als je op oriëntatie speurtocht wil naar jouw zijn: www.centrumvoorzijn.nu
 

Bijdrage
Column

 


Yovanka schreef eerder: 
Vaarwel kermis!


Meer over het Centrum voor Zijn: 
Centrum voor Zijn opent met Summer School en Festival

Monumentale villa in Zeist


Volgende bericht: 
Innovatieve glasisolatie voor monumenten

 

Add new comment

Plain text

  • No HTML tags allowed.
  • Web page addresses and email addresses turn into links automatically.
  • Lines and paragraphs break automatically.