Column
Een man van middelbare leeftijd werd ons kantoor binnen gereden. In de korte kennismaking werd ik deelgenoot gemaakt van zijn roerige bestaan en vergevorderde ziekte. Hij woonde alleen in een appartement in Zeist en was niet meer in staat om voor zichzelf te zorgen.
tekst en foto’s: Claire van Spanje-Blom
Column
De ambulanceverpleegkundigen hebben een half uur geleden moeder naar hospice Heuvelrug gebracht. Dochter kwam op eigen gelegenheid. En nu zijn ze weer bij elkaar. Moeder en dochter waren eigenlijk altijd al samen.
tekst en foto’s: Claire van Spanje-Blom
Column
In het halfduister zit ik naast een onrustige gast in ons hospice. Hij is benauwd en daardoor ook angstig om alleen te zijn. Nadat hij medicatie heeft gekregen nestel ik mij in een gemakkelijke stoel. Hij vindt het geruststellend dat ik bij hem blijf.
tekst en foto: Claire van Spanje-Blom
Column
Mensen vragen mij regelmatig hoe het op het hospice gaat in tijden van corona. Letterlijk vertaald: een krans van licht.
tekst en foto’s: Claire van Spanje-Blom
Column
“Wanneer ben jij er weer? ….Dus na het weekend zien we elkaar?”. Ik reageer eerlijk op wat ze zelf al langer moet vermoeden. Zachtjes durf ik te zeggen dat ik haar misschien nooit meer zie.
tekst en foto’s: Claire van Spanje-Blom
Column
De schuifdeur van de keuken kan de heerlijke baklucht niet meer binnen houden. Door het hele hospice slingert een geurspoor van ovenverse appelcrumble.
tekst en foto: Claire van Spanje-Blom
Column
Op een avond werd de 93 jarige dame in ons hospice verwelkomd. Vergezeld door haar zoon die een tasje met persoonlijke spulletjes bij zich droeg. Mevrouw lag in een patchwork kleed gewikkeld op de brancard.
tekst en foto’s: Claire van Spanje-Blom
Column
Een man en een vrouw van middelbare leeftijd lopen richting de hoofdingang van Wooncentrum Heerewegen. Eerlijk gezegd een onopvallend stel. Toch blijf ik vanuit het hospice naar hen kijken, totdat ze binnen zijn.
tekst: Claire van Spanje-Blom, foto: Esther Donker
