Nette mensen, hun principes en passende straffen

21 oktober 2023

tekst: Ruud Vermaase en Arend Postma; foto: Ruud Vermaase

Sinds Ruud Vermaase naar Doorn is verhuisd mailt hij met Arend Postma over de voors en tegens van Doorn versus Zeist. In deel 10: nette mensen en hun gebrek aan principes.

 

Doorn, 16 oktober 2023

Ha Arend,

We zitten aan een hoge tafel met 6 plakkers na een trainingsavond met de veteranen in het clubhuis op Phoenix. Van die 6 bestaat de helft uit Brabo’s die in deze maanden enorm veel zelfvertrouwen tanken door het ineenstorten van Ajax en de superioriteit van PSV. Dat betaalt zich uit in het spontaan halen van extra pitchers bier om het gesprek maar gaande te houden en zo de nacht eindeloos te laten duren.

Als ze me tussendoor vragen naar Doorn, grijp ik mijn kans om het gesprek van voetbal af te brengen. “De mensen in Doorn zijn veel netter, veel verzorgder gekleed dan in Zeist”, hoor ik mijzelf zeggen. Ik baseer mijn beeld op het wekelijkse boodschappen doen in de Kampweg. Mijn vaste ronde langs de warme bakker (Aalbertsen), de kaaswinkel (Van Leeuwen) en mijn favoriete bloemenwinkel (Veldhuysen). En als controle doelgroep de Albert Heijn, waar ik bijna dagelijks even binnenwandel.

Mijn beide dochters, die er meer kijk op hebben, bevestigen overigens mijn waarneming. Over mijn dochters gesproken, een daarvan woont in Den Bosch, waar de mensen die in het centrum rondlopen óók allemaal er zo verzorgd uitzien. Als ik dat vertel, terwijl de glazen worden bijgevuld, reageert een teamgenoot (opgegroeid in Vught) instemmend: “Dah klooopt.” Tevreden dat ik ook een keer gelijk heb, drink ik mijn glas leeg en hou het schuin omhoog. Op mijn horloge zie ik dat ik nog tijd heb voordat de laatste bus van station Driebergen naar Doorn Centrum vertrekt. “En weet je waar de mensen nog netter gekleed gaan?”, vervolgt hij. “In Maastricht! Daar zijn alle mensen super verzorgd.”

Hij maakt met zijn vrije hand met duim en wijsvinger een ringetje, in zijn andere hand heeft hij de nog halfvolle pitcher. Daar ben ik het op mijn beurt ook weer roerend mee eens. In april zijn A. en ik er nog heen gefietst vanaf de Bemelerberg waar we een huisje hadden gehuurd. Keurige mensen terwijl je daar in je korte broek met winkelhaak en verschoten polootje de toerist uithangt…

Daar aan dat tafeltje op Phoenix was iedereen het eens. Doe je daaraan mee Arend?

 

Zeist, 17 oktober 2023

Zeker Ruud, daar wil ik wel aan meedoen, maar garantie tot aan de deur. Met “Alleen maar nette mensen” van Robert Vuijsje kom ik er niet, want dat boek gaat niet bepaald over kleding.

In ieder geval is iedereen het erover eens dat in Maastricht alle mensen super verzorgd zijn en daardoor, samen met André Rieu, Vrijthof-waardig. Dat deze uitzondering de regel bevestigt kun je regelmatig zien in “Flikken Maastricht” met Angela Schijf en Victor Reinier als Eva en Wolf in de hoofdrol. Want die uitzondering komt onherroepelijk in het vizier van dit illustere politieduo, en dat eindigt dan meestal in de mergelgrotten in de Pietersberg.

Ik denk dat door de overzichtelijkheid van Doorn jij een goed beeld krijgt van de netheid en verzorgdheid van de Doornse bewoners - de grootste gemene deler bevestigt uiteindelijk.

Wat het beeld van mensen in Zeist betreft moet ik mij behelpen met observaties vanaf het terras van De Notenwinkel op de 1e Hogeweg in Zeist. Want zonder enige onderbouwing met cijfers durf ik te stellen, dat uiteindelijk elke Zeistenaar daar wel minimaal één keer per jaar langs wandelt.

Al deze observaties voegen iets toe aan mijn wereldbeeld maar tot nu niets aan mijn kijk op hoe de mens gekleed gaat. Sterker nog: ik heb totaal geen mening wat mode betreft, behalve als het in mijn ogen excessen betreft die nu totaal salonfähig zijn. En dan heb ik het over gaten in de broek en broeken waar het kruis tussen de knieën hangt. Zijn het couturiers die zoiets bedenken? Hoe armoedig en pervers moet de geest dan zijn?

Toen ik op het Rokin in Amsterdam werkte wandelde ik ’s ochtends vroeg over het Damrak. Behalve dat daar om zeven uur Engelsen van een breakfast met bier genoten werden de straten door de stadsreiniging gereinigd. Sommige medewerkers waren keurig gekleed in strak pak, gestreken overhemd met stropdas. Dan dacht ik: ‘Dat zijn fiscaal adviseurs van de Amsterdamse Zuidas met een taakstraf’.

Wat dat betreft zijn Doorn en Zeist geen haar beter, wat denk jij?

 

Doorn, 19 oktober 2023

Ach ja Arend. Van A. mag ik dat nooit meteen denken. Als ik een net iets te grote groep mensen met felgekleurde hesjes zie schoffelen in de berm denk ik altijd meteen dat daar vast een aantal taakstraffers tussen staan. Zo ook als er een mannetje extra achter aan de vuilniswagen hangt. Of de talloze helpende handen bij het grofvuilbrengstation.

Nette mensen met lak aan principes, welke straf past daarbij?

Toen ik op een zaterdag in de bloemenwinkel een mooi veldboeket wilde afrekenen, wandelde er een vrouw binnen. Precies zo eentje die ik voor ogen heb in onze briefwisseling. Achter in de veertig, wellicht begin vijftig. Haar geblondeerde haren opgestoken, prachtig opgemaakte ogen en een vrolijk gekleurd sjaaltje om haar nek. Ze komt naast me staan, kijkt mij stralend aan en ik smelt. “Ik heb haast!” Ze kijkt naar de verkoopster die mijn bloemen nog wat aan het schikken is en zegt dat ze een bos bloemen heeft besteld die klaarligt.

“Ik sta op de gehandicaptenplek, vandaar…”

Ik draai mij van haar weg en maak mij zelfs wat breder. Het valt mij op dat de verkoopster ook niet reageert en rustig met mijn bos bloemen verder gaat, er een cadeauverpakking omheen doet terwijl we allebei weten dat de bos gewoon voor mijzelf (lees voor A.) is. Rustig het bedrag intoetst en het apparaat naar mij toedraait. Normaal heb ik mijn pinpas in de aanslag, maar nu even niet. Pas na twee keer al mijn zakken te hebben geprobeerd, vind ik hem triomfantelijk. Na elkaar nog uitgebreid een prettige dag te hebben gewenst, verlaat ik de winkel en zie de BMW cabrio haastig geparkeerd staan.

In geen velden of wegen is er een parkeerwacht te zien. Nooit gezien trouwens hier in Doorn. Gelukkig maar, want nog regelmatig vergeet ik mijn speciale parkeervergunning als centrumbewoner op mijn dashboard te leggen…