Met een glaasje ... en de keerzijde: "hungover"

1 oktober 2020
tekst: Erica Pijs

In het Victoriaanse tijdperk was de laagste vorm van buitenshuis overnachten een stuk touw. "What shall we do with the drunken sailor?" Hang 'm over een touw, zodat hij niet in zijn eigen braaksel kan stikken en laat 'm zijn roes uitslapen. Kosten voor deze 19^e eeuwse AirBnb: één Penny. Hier komt de uitdrukking "hungover" dus vandaan, zo leerde ik deze week van een rasechte Engelse kroegcollega.

Ik ben zeker niet Roomser dan de Paus en alhoewel ook ik wel eens lichtelijk aangeschoten over de Bergweg naar huis wandel, of wankel, weet ik altijd nog dat ik de avond ervoor niet op de bar heb gedanst.

Dat zegt niet zoveel, want dat schijnt een alcoholist ook te kunnen. Sterker nog, een alcoholist is zeer creatief als het gaat om het heimelijk in stand houden van zijn inname. Je merkt vaak heel lang weinig tot niets aan deze persoon, in tegenstelling tot het fuifnummer dat per ongeluk een avondje over de schreef gaat. De schaamte en een fikse kater de volgende dag en je laat het voorlopig wel weer uit je rondzwalkende hersens.

Alhoewel ik liever verhaaltjes schrijf over hoe gezellig het is in de kroeg, een alcoholverslaving ligt als een slang op de loer. Wanneer je het door hebt is het al te laat. De grens is vaag, de ontkenning groot en de gevolgen niet te overzien, zowel lichamelijk als geestelijk.

Dat werd deze week weer pijnlijk duidelijk toen een van onze kroegmaatjes na jaren van ontkenning door de mand viel. Eigenlijk wisten we het allemaal, maar ja, mensen moeten hun eigen verantwoordelijkheid nemen hè. En ... we komen niet naar de kroeg om andermans problemen op te lossen, maar om onze eigen sores eventjes te vergeten en plezier te hebben, toch? Wat kun je er aan doen? Niet alleen de ontkenning is groot. De leugens om de uiteindelijk dodelijke verslaving in stand te houden stapelen zich al jaren op.

We zijn allemaal "hungover" als hij eindelijk ontmaskerd en geconfronteerd wordt door een dappere vriendin. Een gezin is kapot, een bubbel is gebarsten en de weg naar genezing is nog lang. Iedereen in de omgeving van deze zieke persoon is boos en verdrietig.

Ziek? Ja! Verslaving is een ziekte. Een zevenkoppig monster. Google het maar.

Doen alsof onze neus bloedt is nu geen optie meer. In plaats van de persoon over het touw te hangen kunnen we het hem toe werpen, zodat hij tussen de wal en het schip uit kan klimmen. Hoe? We binden hem er mee vast en zetten hem klem. Net zolang totdat hij geen kant meer op kan en de hulp zoekt die hij nodig heeft.

Dát doe je met kroegmaatjes die zelf hun verantwoordelijkheid niet meer kunnen nemen en achtervolgd worden door de slang die verslaving heet. Het kost helaas wat meer dan een Penny, maar hopelijk vangt hij het touw en hoeft hij er nooit meer over heen te hangen.

Volgende bijdrage: Meedoen is meetellen!