Alháila / Familie

KunstenHuis Idea organiseerde rond de Boekenweek een schrijfwedstrijd ‘Mooi woord in je moerstaal’, passend bij het Boekenweekthema: ‘Je moerstaal’. Hana Yousef won de prijs in de categorie ‘Nederlands als tweede taal’ met haar verhaal over het woord Alháila (familie). Lees haar verhaal hier.

27 april 2025
tekst: Hana Yousef

Mijn naam is Hana Yousef. Ik ben geboren in Syrië en woon sinds negen jaar in Nederland.

Ik kom uit een grote familie, die bestaat uit mijn moeder en broer in Jordanië, twee broers en een zus in Duitsland en twee broers in Syrië.

Mijn gezin bestaat naast mij uit mijn echtgenoot en vier zonen.

Drie van mijn kinderen zijn in Syrië geboren en de jongste zoon in Nederland.

De situatie in Syrië was erg moeilijk vanwege oorlog. We werden bedreigd door Assad, Hezbollah, Rusland en Iran. Dit betekende dat we vaak moesten schuilen voor zware bombardementen. Er was vaak geen elektriciteit, water en voedsel. In ons dorp in het noorden van Syrië waren geen schuilkelders. We bleven soms hele nachten in de gang zitten omdat we dachten dat dat de veiligste plek zou zijn tijdens een bombardement. De kinderen werden heel angstig en konden niet naar school. Medische hulp was nauwelijks aanwezig.

Mijn man besloot dat het tijd was om te vluchten. Na vier jaar in Libanon gewoond te hebben, waar we niet werden geholpen en zelfs werden gediscrimineerd, zijn we met onze drie kinderen in Nederland terechtgekomen. We wonen nu met veel plezier in Zeist.

Waarom heeft het woord familie zo’n speciale betekenis voor mij dat ik het zelfs het allermooiste woord vind?

Ik ben gelukkig en tevreden met mijn leven hier, maar wat mij soms verdrietig maakt is het missen van mijn familie.

Familie betekent voor mij samen zijn, samen eten, samen praten, voor elkaar zorgen en veel tijd doorbrengen met elkaar. In Syrië ontmoetten we elkaar  buiten, wat kan vanwege het mooie warme weer.

Als ik aan het woord familie denk, denk ik vaak terug aan mijn jeugd. Als ik naar school liep aan de hand van mijn broer, dan voelde ik me veilig. Mijn broer kwam altijd voor mij op, beschermde mij en gaf me kleding en cadeaus. Mijn moeder wachtte me op met heerlijk eten en we speelden tot laat buiten. Oma’s, opa’s tantes, ooms, neven en nichten woonden allemaal in hetzelfde dorp of niet ver weg dus we konden elkaar vaak ontmoeten. Ramadan en Offerfeest waren dagen waar we ons op verheugden. We vierden het met de hele familie. Toen mijn moeder weduwe werd heeft mijn broer de zorg voor haar op zich genomen. 

Nu kunnen we elkaar niet ontmoeten maar gelukkig kunnen we contact houden via de telefoon. Als ik een probleem heb, bijvoorbeeld over mijn gezondheid of financiën en ik bespreek dat met mijn zus, dan word ik dezelfde dag nog gebeld door de hele familie om mij te troosten, te adviseren of op te beuren. Het is een fijn idee om te weten dat mijn familie altijd aan me denkt en mijn zorgen deelt. Zo voel ik mij niet alleen en zijn ze toch dicht bij mij.

Hier in Nederland heb ik mijn eigen familie, mijn gezin.

Wat ik van mijn familie geleerd heb geef ik nu weer door aan mijn eigen kinderen.

Respect tonen voor alles wat leeft, geen lelijke woorden gebruiken. Lekkere gerechten maken. Iedereen is welkom en mag mee-eten. Als buren of vrienden ziek zijn hen eten brengen. Een arme zwerver op straat ook eens wat geven.

Vooral met de Islamitische feestdagen mis ik mijn familie omdat we deze dagen altijd met veel mensen bij elkaar waren. Maar ik ben vooral dankbaar dat ik het in vrede met mijn gezin kan vieren en dat de kinderen in een veilig land wonen en kans hebben op een goede toekomst. Mijn familie vergeet ik nooit!  

Dus mijn allermooiste woord is Alháila: Familie!

foto: Mohamed Hassan via Pixabay