5 februari 2023
tekst: Marcel Leenders; foto: Michal Jarmoluk via Pixabay

Het was vroeg in de ochtend en de mist lag nog lui over de parkeerplaats van winkelcentrum De Clomp. Maar ondanks dat het zicht wat minder was, wist hij algauw een vrije parkeerplek te vinden voor zijn bestelbus en liep opgetogen bij het gezondheidscentrum naar binnen.

“Heb je het druk?”, vroeg een collega.

Normaal gesproken weet hij niet hoe snel hij dit bevestigend moet beantwoorden, want voordat je het weet word je opgezadeld met een vervelende klus waar je totaal geen zin in hebt. Maar in de onachtzaamheid van dat moment, en afgeleid door een paar mooie groenblauwe ogen in een lief gezicht, was de eerlijkheid de bedachtzaamheid net een fractie voor. “Nee, ik heb nu net even niets te doen”, hoorde hij zichzelf antwoorden.

“Ooh, dat komt goed uit, zou jij dan misschien onze toiletbril kunnen vervangen?”, zei ze op een haast alledaagse wijze. En drukte hem, zonder het antwoord af te wachten, een platte vierkante doos in handen met daarin een nieuwe ovale witte toiletbril.

Even later lag hij gekruld en bekneld om de wc-pot, om eerst maar eens de oude toiletbril los te schroeven, wat nog niet zo eenvoudig bleek. Maar toen hij daar eindelijk in was geslaagd begon het echte werk pas echt, dat wil zeggen de montage van de nieuwe toiletbril, met behulp van een hand vol schroeven, boutjes, ringetjes en allerlei plastic toebehoren.

Daar, op die koude tegels, met een tegendraads gekantelde rug, stijve nek van het rond de pot schuin omhoogkijken, heeft hij, ondanks een opkomende zeurende hoofdpijn in deze gechloreerde, claustrofobische ruimte, en ongeduldige dames die af en aan kwamen om te vragen hoe lang het nog ging duren, een uur lang het beste van zichzelf gegeven. Om uiteindelijk tot de pijnlijke conclusie te komen, dat de volgorde van ringetjes, moertjes en schroefjes niet helemaal de juiste bleek, zodat alles weer los moest om helemaal opnieuw ter beginnen.

Maar dat alles was beslist de moeite waard, toen hij na afloop, met een soort van heimelijke genoegdoening, en gespreide benen, een bevoorrechte positie innam en als eerst zijn urine liet klateren om deze gerestylede damestoilet in te wijden. En zag, nadat hij nog eenmaal over zijn schouder keek, voordat hij de deur achter zich sloot, hoe mooi vertraagd de nieuwe glanzend witte bril en bovenklep zich haast lieflijk neervlijden op de toiletpot.